Zarówno indywidualna wystawa w Szczecinie w Trafostacji Sztuki w roku 2012, która prezentowała całość jego twórczości (stąd prezentacja malarstwa była ograniczona), jak i przedostatnia wystawa w Muzeum Historii Miasta Łodzi w 1998, proponująca jedynie wczesne prace graficzne i malarskie z lat 1980–1998.
Tym razem chcielibyśmy zaprezentować reprezentacyjny zestaw obrazów liczący około 80 dzieł. Będą to więc najważniejsze prace malarskie, jakie stworzył autor przez niemal 40 lat. Otwierające wystawę prace to minimalistyczne obrazy kontemplacyjne lat 1980–1992, w których nietrudno dopatrzyć się strukturalno-analitycznego wątku, jaki cechował prace filmowe, fotograficzne i video z lat 70.
Właśnie te prace medialne sprawiły, że Ryszard Waśko jest reprezentantem pionierskiej grupy artystów medialnych światowej awangardy. Wczesne obrazy z lat 70. i 80. – geometryczne kompozycje powstały przy użyciu takich materiałów jak sadza, złoto czy położone na płótno czyste sypkie pigmenty. Użycie tych materiałów nawiązuje do prehistorycznych rysunków czy średniowiecznych działań alchemików preartystów. Ujmują one swoją prostotą, emanuje z nich spokój. Artysta nie ukrywa odniesień, np. w tytułach, do światowych mistrzów malarstwa. Tak się dzieje w wypadku obrazu Chłopiec nocą, dedykowanemu Barnettowi Newmanowi.
W kolejnej grupie obrazów mamy przeniesione na płótno pikselowe „obrazy telewizyjne”, które przedstawione są z niezwykłą precyzją przy użyciu bardzo małych pędzli. „Telewizyjność” tych obrazów odnosi się również do krótkich komentujących zdań, będących esencją newsu.
Ponad dekadę później Waśko zrealizował cykl Timelline, 24 podwójne obrazy, które w jednej części przedstawiają zsolaryzowany obraz telewizyjny, a na drugim jednozdaniowy komentarz, będący polityczną drwiną (np. obraz z mocno otyłym francuskim aktorem Gérardem Depardieu z uwagą dotyczącą jego relacji z Putinem).
Istotnym elementem wystawy radomskiej Ryszarda Waśki będą wielkie obrazy 3-, 4- i 6-metrowe prezentowane w największych salach, skupione na ekspresji malarskiej z jednoczesną krytyką przemocy i okrucieństwa naszego świata. Wśród tych obrazów być może uda się zaprezentować monumentalny obraz Guernica, który znajduje się w kolekcji Grażyny Kulczyk czy też monumentalnie ekspresyjne obrazy takie jak Narcyzm i Santa Lucia. W grupie obrazów z ostatniej dekady odnajdujemy nostalgiczne cykle dotyczące tęsknoty do rodziny i najbliższych. A więc są to obrazy takie jak Rodzina, Portret matki czy Kumple. Wśród tych ostatnich obrazów znajdzie się kilka obrazów pt. Rzeźnia.
Kuratorami wystawy będą Andrzej Paruzel – artysta, kurator i wieloletni przyjaciel Ryszarda Waśki (absolwent Uniwersytetu Warszawskiego i Szkoły Filmowej w Łodzi) oraz Łucja Waśko – córka artysty, kuratorka jego wystaw i autorka tekstów o jego twórczości, absolwentka wydziałów Historii Sztuki i Germanistyki Uniwersytetu Warszawskiego.
Ryszard Waśko – ur. 1947, absolwent Wydziału Operatorskiego i Realizacji Telewizyjnej łódzkiej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej. Na jego twórczość składają się filmy, fotografie, wideo, malarstwo i rysunek. W latach siedemdziesiątych był współzałożycielem Warsztatu Formy Filmowej. W latach 1970–1983 wykładał w PWSFTviT. Był również dyrektorem programowym P. S. 1 Museum oraz Institute of Contemporary Art w Nowym Jorku. W latach 1997–1999 przewodził Międzynarodowemu Stowarzyszeniu Artystów (IKG) z siedzibą w Kolonii. Obecnie mieszka i pracuje w Berlinie.
