Są to wyciszone, medytatywne obrazy powstałe z inspiracji apofatyzmem. Charakterystyczną cechą tych obrazów są iluzyjne faktury i mocno ascetyczna kolorystyka. Kolorem dominującym jest biel zawsze traktowana jako symbol, jako kolor pozamaterialnego absolutu. Wszystkie obrazy zostały namalowane wypracowaną przez autora unikalną techniką rozwarstwiania farb akrylowych.
Druga część wystawy to abstrakcyjne ikony namalowane na lipowych deseczkach. Puste albo prawie puste obrazy z serii „Hagia Apophatike”, „Eremos” i „Eikon” przedstawiają stany wewnętrznego skupienia nepsis – hezychia – prosoche| (skupienie – wyciszenie – uważność). Ikony nie są datowane. Ich powstawanie wiąże się ze specyficznie pojętym czasem Kairos, w którym nie ma chronologii.
Na niektórych ikonach pojawiają się stygmaty Obecności – pęknięcia, skaleczenia i zadrapania. Wszystkie te dodatkowe elementy mają sens symboliczny. Ikony zostaną wyeksponowane na kubikach tak, żeby przyciągnąć widza i całkowicie zlikwidować dystans pomiędzy oglądającym a obrazem.
Bożena Kowalska o twórczości Mieczysława Knuta pisze w publikacji Język geometrii – półwiecze przemian: „Jego obrazy są ciszą, milczeniem. Są modlitewne i sakralne. Mistyczne.”.
Jako katalog zostanie wydana książka Bożeny Kowalskiej „Mieczysław Knut. Ku transcendencji”.
Mieczysław Knut urodził się w 1953 w Kartuzach. Studia artystyczne w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku u prof. Władysława Jackiewicza odbył w latach 1972–1977. Doktorat ASP w Warszawie 2005, habilitacja ASP w Łodzi 2012. Zajmuje się malarstwem. Uczestniczy w spotkaniach artystycznych m.in. Międzynarodowych Plenerach dla Artystów Posługujących się Językiem Geometrii, Okuninka k. Chełma 1986–2000, Centrum Rzeźby Polskiej Orońsko 2001-2008, Radziejowice 2009-2018. Członek Naukowego Towarzystwa Tomistycznego.
