Ekspozycja w ramach projektu Kadry pod napięciem

Wernisaż: 28.07.2017, godz. 14.00

Wystawa czynna do 31.10.2017

Kuratorka wystawy: Monika Małkowska

Pamięci, przemów…

Kiedy fascynuje mnie czyjaś twórczość, staram się poznać losy autora. Dociec, w jaki sposób osobiste doświadczenie wpłynęło na dokonania. W przypadku Małgorzaty Jabłońskiej wydawało się to łatwe. Pomocny w tym miał być projekt BIO, jej skondensowana biografia, podana w graficznej formie z pozoru czytelnej jak elementarz. Ułuda!

Owszem, w miarę łatwe było odgadnięcie artystycznych inspiracji Małgosi od młodości do czasów współczesnych. Ale zrozumienie jej emocji, ukrytych w kompozycji, okazało się niemal tak trudne jak przeniknięcie treści hieroglifów.

Małgosię Jabłońską inspirują zjawiska „zimne” i bezosobowe: cyfrowa infografika, gry komputerowe, klocki Lego, japoński komiks, „język” designu. To wszystko przerabia po swojemu, nadając „wypowiedziom” kształt elegancki, efektowny i… zwodniczy. Bo pod iluzją chłodnego uniwersalizmu kipią emocje.

Bo… popatrzmy na BIO.

Cztery dekady życia zawarte w jednej sekwencji sprowadzone do dwudziestu kilku sytuacji. Sceny nie zostały podzielone na kadry. Sekwencję otwiera symboliczny (używany jako logo w drukach i na FB) autoportret artystki, skośnookiej „dziewczyny w okularach”. Tyle daje się powiedzieć o znakach szczególnych w jej twarzy. Reszta pozostaje domysłem: nie ma ust, nosa, nawet kształt twarzy został poddany graficznej obróbce.

Dziewczyna stara się zobrazować swą historię. Nie ma jednak zaufania do pamięci, bierze ją niejako w nawias, cytuje „powidoki przeszłości”.

Z lekką ironią wspomina swą naiwną wiarę w książkową wiedzę. Drwi z marzeń w to, że zdobędzie świat dzięki talentowi i pracy. Ekscytuje się (z perspektywy współczesności) odkryciem świata wirtualnego. Jednak w pewnym momencie ważniejsza od sztuki staje się miłość. Decyduje się zostać matką. I macierzyństwo daje jej siły, o posiadanie których nawet się nie podejrzewała. Nie wszystko idzie jednak jak po maśle. Na pewnym etapie życia artystce wydaje się, że spada na nią zbyt wiele, żeby ten ciężar udźwignąć. Jednak… udaje się jej przezwyciężyć słabość. Widzicie ją, tę dziewczynę w okularach?

Na jej głowie olimpijski laur  – choć nie startowała w żadnych zawodach, jednak wygrała najtrudniejszy pojedynek – z własnymi słabościami, strachami, ograniczeniami. Piękne zwycięstwo. Choć wiadomo, że nic nie jest dane raz na zawsze i że los może jeszcze wykonać niejedną woltę.

Mimo wszystko, warto pamiętać o takich sukcesach – o zwycięstwie nad sobą.

Monika Małkowska

Małgorzata Jabłońska, urodziła się w 1976 roku w Pyskowicach; artystka, projektantka graficzna, mieszka w Gliwicach.

Dyplom z projektowania graficznego w pracowni Nowych Mediów na Wydziale Grafiki w Katowicach, ASP w Krakowie. Ukończyła Podyplomowe Studia Muzealniczo-Kuratorskie na Uniwersytecie Jagiellońskim. Obecnie pracuje nad doktoratem (UAP), opowiadając językiem grafiki o neuronauce.

Zajmuje się przede wszystkim grafiką, w tym narracją graficzną (komiksem). Narzędziem jej pracy jest komputer, tematem życie (często własne), formą figuratywna geometria, metodą działania redukcja. W sztuce wykorzystuje język dizajnu, którym precyzyjnie porządkuje chaos zdarzeń i emocji. Uczestniczka wielu wystaw indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą.

Aktywna na polu edukacji jako wykładowca akademicki (Politechnika Śląska, Podyplomowe Studia Grafiki) oraz jako autorka warsztatów artystycznych i projektowych dla dzieci i dorosłych, we współpracy z i instytucjami kultury i placówkami edukacyjnymi. Członkini ZPAP, okręg gliwicko-zabrzański.