Dworzec PKP → Muzeum Wsi Radomskiej
Autobus linii 14 (kierunek Potkanów/Stalowa) – kursy na Potkanów wykonywane są jedynie w dni powszednie
Wsiadamy na przystanku Poniatowskiego/Dworzec PKP i jedziemy 20 przystanków.
Wysiadamy na przystanku Stalowa/Starokrakowska.
Średni czas przejazdu: 30 min.
Muzeum Wsi Radomskiej zaprasza na spotkanie ze sztuką ludową oraz sztuką nieprofesjonalną. Bogate zbiory, liczne wystawy czasowe oraz stałe ekspozycje w obiektach muzealnych ukazują piękno sztuki ludowej, będącej istotnym elementem kultury narodowej.
Sztuka ludowa przenika różne dziedziny życia mieszkańców wsi. Jej elementy dostrzec można nie tylko w rzeźbie czy malarstwie, ale i w rzemiośle, czego najlepszym przykładem są bogato zdobione wyroby tkackie, garncarskie czy kowalskie. Jest to zróżnicowana dziedzina, w jej obrębie wyróżnić możemy sztukę przedstawiającą oraz zdobnictwo.
Sztuka przedstawiająca prezentowana jest w Muzeum Wsi Radomskiej w trakcie wystaw czasowych oraz na ekspozycji stałej w obiektach muzealnych. Odnosi się ona do charakteru religijności mieszkańców wsi. Dzieła ukazują często wizerunki Matki Boskiej, świętych patronów, współcześnie są to również przedstawienia natury świeckiej, obrazujące sceny z życia wsi.
Sztuka zdobnicza ma na celu upiększyć codzienne życie, uczynić przestrzeń kolorową i swojską dla ludzi w niej przebywających. Na co dzień na stałej ekspozycji w Muzeum Wsi Radomskiej oglądać można chałupy przystrojone w wycinanki, pająki, bibułowe kwiaty, papierowe firanki, kowalskie wyroby z żelaza. Ponadto w okresach przedświątecznych prezentowane są szczególne sposoby zdobień wnętrz, z uwzględnieniem różnych okresów w historii wsi radomskiej, różnic miedzy sposobami świętowania wśród zamożnych i ubogich chłopów.
Średni czas zwiedzania: 2-3 godz.
Muzeum Wsi Radomskiej → Muzeum im. Jacka Malczewskiego
Autobus linii 17 (kierunek Gołębiów/Zubrzyckiego)
Wsiadamy na przystanku Stalowa/Starokrakowska i jedziemy 14 przystanków.
Wysiadamy na przystanku Reja/Wolność.
Średni czas przejazdu: 17 min.
Świątynia wybudowana w stylu klasycystycznym w XVIII wieku. Obiekt stoi na pozostałościach po dawnej baszcie miejskiej. Obecnie jest to kościół, jednakże w XIX wieku pełnił także funkcje magazynu i teatru. Po przybyciu do Radomia wielu przemysłowców, głównie z Niemiec i Austrii, przekształcono go na kościół ewangelicko-augsburski. Niestety, wnętrze obiektu jest niedostępne dla zwiedzających. Po przeciwnej stronie ulicy, na kamienicy nr 6, znajduje się tablica upamiętniająca osoby pochodzenia niemieckiego, które odmówiły służby w armii niemieckiej i zostały zesłane do obozów pracy.
Średni czas zwiedzania: 2 min
Wybudowany w 1848 roku w stylu neorenesansowym przez Henryka Marconiego. Na fasadzie ratusza znajdują się zegar, z którego codziennie o godzinie 12.00 grany jest hejnał miejski, oraz herb miasta. Do roku 2013 mieściło się tu Archiwum Państwowe.
Średni czas zwiedzania: 2 min.
Są to kamieniczki wybudowane w stylu barokowym, w których mieszkali dzielna Esterka i radny Gąska. Podczas potopu szwedzkiego rezydował tu król szwedzki Karol Gustaw. W czasie wojny Dom Esterki został zburzony i choć udało się go odbudować, nie odzwierciedla już pierwowzoru. Obecnie mieści się tu Muzeum Sztuki Współczesnej.
Średni czas zwiedzania: 30 min.
Siedzibą muzeum jest dawne Kolegium Pijarów, które zostało wybudowane w XVII w. według projektu Antoniego Solariego. W późniejszym czasie było rozbudowywane w stylu klasycystycznym. Pijarzy prowadzili w Radomiu szkołę na bardzo wysokim poziomie, w której można było zdobyć wykształcenie elementarne i średnie. Zamknięto ją po upadku powstania listopadowego, a w 1845 r. w gmachu otwarto Gimnazjum Gubernialne Radomskie. Ukończyło je wielu wybitnych Polaków, w tym kardynał Mieczysław Ledóchowski, Tytus Chałubiński, Walery Przyborowski, Jacek Malczewski. W kompleksie zabudowań kolegiackich zachował się również dawny kościół św. Jana Kantego. Obecnie czteroskrzydłowy gmach jest siedzibą Muzeum im. Jacka Malczewskiego, które zaprasza do zwiedzania zarówno ekspozycji stałych, jak i czasowych.
Ekspozycje stałe – Malczewski, malarstwo XIX/XX wiek
Galeria malarstwa polskiego XIX i XX w.
Galeria Malarstwa Polskiego to kolejna odsłona wystawy udostępnianej od wielu lat w Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu. Na ekspozycji prezentujemy 64 prace, które ilustrują rozwój malarstwa polskiego poprzez prace wybitnych artystów tworzących w drugiej połowie XIX i pierwszej połowie XX w.
Galerię rozpoczynają artyści, których działalność rozsławiła nie tylko na polu twórczym, ale i pedagogicznym. Środowisko warszawskie drugiej połowy XIX w. reprezentuje wieloletni profesor Szkoły Rysunku Wojciech Gerson, natomiast w Krakowie niepodważalnym autorytetem jest zarządzający Szkołą Sztuk Pięknych, ojciec malarstwa historycznego, Jan Matejko. Z Warszawą związane są również postacie takich malarzy, jak Franciszek Kostrzewski, twórca pejzaży, scen rodzajowych, czy ilustracji i karykatur do ówczesnej prasy, a także popularny portrecista oraz autor scen historycznych Józef Simmler. Kolejną znaczącą grupą są monachijczycy, wśród których pokazujemy prace Antoniego Kozakiewicza, Michała Gorstkina Wywiórskiego, Włodzimierza Łosia, Stanisława Wolskiego, Maksymiliana Gierymskiego i Władysława Maleckiego. Prezentujemy portrety autorstwa Olgi Boznańskiej, artystki kształconej również w Monachium, ale identyfikowanej głównie ze sztuką polskiego modernizmu przełomu XIX i XX w.
Młoda Polska to przede wszystkim prężnie działające środowisko artystów związanych z Krakowem. Pokazujemy prace Juliana Fałata, reformatora Akademii Sztuk Pięknych, oraz grona pedagogów związanych z tą uczelnią: Leona Wyczółkowskiego, Wojciecha Weissa, Kazimierza Sichulskiego, czy ucznia Matejki - Józefa Mehoffera.
Ważnym wyznacznikiem Młodej Polski jest właśnie malarstwo pejzażowe, także secesyjne, włoskie krajobrazy Edwarda Okunia. Prezentujemy również obrazy Włodzimierza Tetmajera ilustrujące fascynację życiem i obyczajami chłopów z podkrakowskiej wsi. Malarstwo krakowskiej Grupy Pięciu reprezentują obrazy Witolda Wojtkiewicza, Wlastimila Hofmana i Jana Rembowskiego. Na wystawie znalazły się również portrety pędzla Władysława Podkowińskiego, konsekwentnego impresjonisty na gruncie polskim, a także Józefa Pankiewicza, który - po epizodzie impresjonistycznym - postrzegany jest przede wszystkim jako patron kapistów.
Awangardowe malarstwo okresu międzywojennego ilustrują martwe natury Henryka Stażewskiego i Aleksandra Fałowskiego. Polski formizm, którego teoria wyrosła na gruncie zachodnich zjawisk w sztuce: kubizmu, futuryzmu i ekspresjonizmu, możemy oglądać m.in. w portretach Zbigniewa Pronaszki, Tytusa Czyżewskiego i Stanisława Ignacego Witkiewicza. Na ekspozycji obecne jest też nazwisko wielkiej indywidualności międzywojennego Zakopanego i Warszawy, Zofii Stryjeńskiej.
Wystawa oparta jest przede wszystkim na zbiorach własnych Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu, depozytach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Sztuki w Łodzi oraz pracach pochodzących z kolekcji prywatnych.
„Jacek Malczewski 1854-1929”
Ekspozycja poświęcona jest twórczości patrona muzeum – Jacka Malczewskiego, artysty urodzonego w Radomiu (ur. 1854 r., zm. 1929 r. w Krakowie), najznamienitszego przedstawicielela symbolizmu w malarstwie polskim.
Prezentujemy najbardziej charakterystyczne dla twórczości artysty prace alegoryczno-symboliczne, do których należą najsłynniejsze z naszych zbiorów: Zatruta studnia z chimerą, Autoportret z Muzą, Zatruta studnia z autoportretem.
Znaczące miejsce na wystawie zajmują wspomniane już portrety własne artysty i jego najbliższych: rodziców, sióstr – Bronisławy i Heleny, żony oraz dzieci – Julii i Rafała. Należą do nich także wizerunki przyjaciół, bądź osób stanowiących ówczesną elitę społeczno-kulturalną polskiego narodu. Części z nich towarzyszą postacie lub sceny zaczerpnięte z mitologii starożytnej, które, umieszczone w tle, stanowią częsty element portretowej twórczości Malczewskiego.
Ekspozycję uzupełniają klasyczne tematy w malarstwie, takie jak akt i pejzaż, a także sceny zainspirowane historią Polski.
Prace prezentowane na wystawie to przede wszystkim malarstwo olejne pochodzące ze zbiorów własnych muzeum, a także z kolekcji prywatnych.
Na wystawie pokazywane są prace przekazane muzeum w darze przez Krystynę i Krzysztofa Malczewskich (Głowa Chrystusa, Portret syna Rafała z żoną, Portret Rafała z gołąbkami) oraz Edwarda Kossoya (Mężczyzna z laską pasterską), a także prace, których zakup został dofinansowany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego (Po bitwie, Scena symboliczna - Młodość Moja).
Jacek Malczewski jest rdzennie radomskim malarzem. O Malczewskich, przodkach artysty z Malczewa, wspominał już Jan Długosz w Liber beneficiorum. Sam artysta z nostalgią wspominał swoje młodzieńcze lata spędzone w mieście nad Mleczną i w Wielgiem, majątku wuja Feliksa Karczewskiego.
Średni czas zwiedzania: 2-3 godz.
Muzeum im. Jacka Malczewskiego → Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia”
Kamienica została wybudowana w XIX wieku na fundamentach bocznego skrzydła zamku. Obecnie w odnowionym obiekcie mieszczą się Instytut Archeologii i Etnologii PAN oraz siedziba Zespołu Naukowego do Badań Dziejów Radomia. W piwnicy udostępniona została dla zwiedzających ekspozycja przedmiotów pochodzących z dawnego zamku (kafle piecowe, ceramika, naczynia).
Średni czas zwiedzania: 20 min.
Dawny zamek w Radomiu został wzniesiony w połowie XIV wieku przez króla Kazimierza Wielkiego. Był on siedzibą królów polskich podczas ich pobytu w mieście, a także siedzibą starostów radomskich. Od 1481 do 1483 roku z radomskiego zamku Królestwem Polskim zarządzał Kazimierz Jagiellończyk, który jest patronem miasta. Na południowej ścianie Muzeum im. Jacka Malczewskiego znajdują się średniowieczne mury obronne wraz z pozostałościami po Bramie Iłżeckiej i przedbramie. Warto zauważyć, że mury zostały wzniesione głównie z kamienia i cegły. Ilustracje z XVI wieku umożliwiają przedstawienie miniaturowego modelu pierwotnego wyglądu zamku. Do naszych czasów zachowały się nieliczne relikty średniowiecznego planu miejskiego, czyli układ ulic i dawnego rynku. W 1505 roku uchwalono tu konstytucję Nihil novi (z łac. nic nowego), która ograniczała kompetencje króla. Na ścianach pozostałego domu wielkiego znajduje się tablica upamiętniająca to wydarzenie.
Średni czas zwiedzania: 10 min.
Kościół wzniesiony w XIV wieku przez króla Kazimierza Wielkiego w stylu gotyckim. Dawniej z jego wieży grany był hejnał miejski. W latach 1630-1633 dobudowano późnorenesansową kaplicę Kochanowskich. Obiekt został przebudowany na początku XX wieku przez Józefa Piusa Dziekońskiego, autora radomskiej katedry. Uwagę zwraca styl światyni. Charakterystyczne okienne łuki, czerwona cegła, sklepienie krzyżowo-żebrowe ukazują kunszt gotyckiego stylu, który zachował się do czasów dzisiejszych. W kościele tym ochrzczono wielu znanych Polaków, m.in. Jacka Malczewskiego i Tytusa Chałubińskiego. W środku mieszczą się tablica z informacją o Malczewskim oraz stara chrzcielnica. Warto także zwrócić uwagę na teren wokół świątyni. Na placu znajdują się trzy posągi: kamienny krzyż, XIX-wieczna rzeźba Chrystusa u słupa oraz posąg św. Jana Nepomucena. Niestety, bardzo trudno jest zajrzeć do wnętrza kościoła, gdyż przeważnie jest on zamknięty.
Średni czas zwiedzania: 10 min.
Łączny czas zwiedzania to ok. 6 godzin
Na Fontannach
W lokalu "Na Fontannach" można za dnia kupić kawę lub herbatę i zjeść ciasto ze znajomymi. Wieczorem jednak miejsce to zmienia się w klub z prawdziwego zdarzenia - tętniący, żywy, wibrujący lokal, który zdobył bardzo dobrą renomę wśród radomian. Zapewnia on sprawną obsługę barmanów spełniających prawie wszystkie "zachcianki" klientów.
Cafe Parkowa
Restauracja zanurzona w zieleni jest jak statek na morzu kwiatów, a karta dań zainteresuje nawet wybrednego podróżnika. Przebogata jest oferta piw (ze znanym już w kraju „Piwem Szlachetnym z Parkowej”) oraz drinków opartych na sokach ekologicznych pochodzących z okolic Radomia.
Hotel Iskra ***
Hotel ISKRA należy do Grupy Hoteli WAM Sp. z o.o. Położony jest w centrum miasta, zaledwie 100 m od głównego dworca kolejowego i autobusowego, w bezpośrednim sąsiedztwie parku. Taka lokalizacja umożliwia komunikację ze wszystkimi najważniejszymi atrakcjami miasta. Goście mogą wybrać się na spacery tajemniczymi uliczkami, odkrywając przy tym zabytki takie jak domy Gąski i Esterki czy Pałac Karschów.
Kościół Świętej Trójcy z XVII wieku wraz z klasztorem dla sióstr benedyktynek został wybudowany na przełomie XVII i XVIII wieku w stylu barokowym. Początkowo była to drewniana świątynia, która została zniszczona podczas potopu szwedzkiego. Z pomocą Anny Radziwiłłówny odbudowano murowany kościół. W XIX wieku urządzono w nim szpital wojskowy oraz więzienie, następnie przekształcono w cerekiew pw. św. Mikołaja. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Świętej Trójcy z XVII wieku. Obecnie mieści się tu siedziba kurii biskupiej, a obiektem zarządzają Ojcowie Jezuici.
Średni czas zwiedzania: 10 min.
Kościół i klasztor OO. Bernardynów, do którego prowadzi brama z rzeźbą upadającego Chrystusa, zostały wybudowane w stylu późnogotyckim z charakterystycznymi ostro zakończonymi łukami. Jest to jeden z kilku najlepiej zachowanych kompleksów klasztornych w Polsce i najcenniejszy zabytek Radomia. Swoją wyjątkowością przyciągał nie tylko polskich królów, lecz także wielu sławnych Polaków - Tadeusza Kościuszkę, Józefa Poniatowskiego czy Dionizego Czachowskiego. W dzień przed wybuchem powstania styczniowego klasztor stanowił główny ośrodek działalności patriotycznej w Radomiu. W głównym ołtarzu światyni znajduje się grupa gotyckich pasji wykonanych w drewnie (m.in. Chrystus ukrzyżowany, Matka Boska Bolesna i św. Jan Ewangelista), których autorem jest Wit Stwosz. Na uwagę zasługują też średniowieczne stalle, krużganek klasztorny i wirydarz. Znajduje się tu także sarkofag płk Dionizego Czachowskiego. Jest to unikatowy obiekt w skali Polski. Zwiedzający mają również możliwość uczestniczenia we mszy świętej.
Średni czas zwiedzania: 15 min.
Centrum sztuki współczesnej powołano 19 grudnia 2005 roku uchwałą Sejmiku Województwa Mazowieckiego. Jego pomysłodawcą jest honorowy obywatel Radomia – Andrzej Wajda (Honorowe Obywatelstwo Miasta Radomia otrzymał 28 sierpnia 2000 roku), który przez wiele lat przekazywał eksponaty Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu. W zbiorach "Elektrowni" znalazło się 600 prac zgromadzonych przez dziewięć lat istnienia placówki oraz licząca około 4,5 tys. dzieł kolekcja przekazana przez Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu (oddział Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu). Trzonem zbiorów są dzieła z dziedzin rysunku i malarstwa, rzeźby, grafiki i fotografii. Należą do nich prace m.in. Edwarda Dwurnika, Tadeusza Brzozowskiego, Jerzego Nowosielskiego, Jana Berdyszaka, Jerzego Beresia, Tadeusza Brzozowskiego.
Lokalizację w starej elektrowni przedstawiła Kaja Koziarska w ramach swojej pracy dyplomowej. Główny gmach centrum to zlokalizowany w śródmieściu Radomia budynek pierwszej w Królestwie Polskim elektrowni działającej od 1901. Wykonany z czerwonej cegły budynek został odnowiony, ale pozostawiono go w niezmienionym stylu i kształcie. Z daleka widoczna jest jego czerwona bryła z dużymi, stylowymi oknami. Została ona połączona z wybudowanym w nowoczesnym stylu obiektem centrum sztuki. Centrum ma ponad 5 tys. metrów kwadratowych powierzchni. W kompleksie znajduje się m.in. kilka sal wystawowych, biblioteka, pracownia multimedialna, księgarnia, sala kinowa. Do celów wystawienniczych wykorzystano stary piec o powierzchni ekspozycyjnej ok. 100 metrów kwadratowych, w którym na trzech poziomach urządzono galerię małych form.
Sztuka współczesna w MCSW "Elektrownia"
Budowę kolekcji sztuki współczesnej zainicjowano na terenie Radomia w Muzeum Okręgowym (obecnie Muzeum im. Jacka Malczewskiego) pod koniec lat 70. XX w. Od 1991 r. prace w tym zakresie kontynuowano w wyodrębnionym ze struktur muzeum oddziale, w Muzeum Sztuki Współczesnej. Z różną intensywnością i powodzeniem, różnymi możliwościami proces pozyskiwania dzieł do kolekcji prowadzony jest przez zaangażowanych w tę ideę pasjonatów, kuratorów, artystów i ich rodziny już niemal czterdzieści lat. Na przestrzeni dwudziestu dwóch lat aktywności kolekcjonerskiej zbiory wzbogaciły się o około 2,6 tys. eksponatów. Około sto spośród nich zostało nabytych w formie zakupów, reszta jest dowodem bezinteresownej współpracy i zaufania ze strony niemal trzystu darczyńców. W tym gronie znajdują się wybitni polscy artyści: Sylwester Ambroziak, Jan Berdyszak, Jerzy Bereś, Edward Dwurnik, Wojciech Fangor, Stefan Gierowski, Władysław Hasior, Jerzy Nowosielski, Leszek Sobocki, Ryszard Winiarski. Lista nazwisk, którą należałoby w tym miejscu rozwinąć, znów byłaby bardzo rozbudowana. Szczególną rolę w tym gronie zajmują Krystyna Zachwatowicz i Andrzej Wajda, od lat wspierający darowiznami radomskie muzeum. Andrzej Wajda jest inicjatorem i patronem Projektu "Elektrownia".
Wizytówką zbiorów są obrazy Tadeusza Brzozowskiego, łączące cechy informelu i surrealizmu: Szwestra (1979), Razura (1982), Czcząc K.Sz. – Wokaliza (1982); wzbogacone Skakanką (1947) i zestawem rysunków stanowią reprezentatywny zespół dokumentujący jego twórczość. Podobnie jest w przypadku Jerzego Nowosielskiego. Obrazy artysty pochodzące z lat II wojny światowej znajdują się w Dziale Sztuki Dawnej muzeum. W zbiorach współczesnych wyróżniają się: Portret kobiety (1947), Portret skrzypaczki (1966), Villa dei Misteri (1982), Abstrakcja (1974), Martwa natura (1986), Kompozycja (1956). Kolekcję Nowosielskiego uzupełniają inne obrazy i grupa rysunków z różnych lat twórczości. Równie dobre i wartościowe reprezentacje posiadają: Edward Dwurnik, Wojciech Fangor, Jadwiga Maziarska. Sekrety ze wschodu (1948), Nie ma przystani (1965), L’espace percé par le bleu (1990) oraz kilka innych kompozycji ilustrują różne momenty w ewolucji malarstwa Maziarskiej. Na szczególną uwagę zasługuje kompozycja Bez tytułu (1968) wykonana z użyciem stearyny. M18 (1968), M13 (1969), M34 (1970) to trzy niezwykle wartościowe, ale i widowiskowe obrazy Wojciecha Fangora. Te kompozycje abstrakcyjne, bliskie konwencji op-artowskiej, prezentowane były niegdyś na indywidualnej wystawie artysty w Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku. Zestaw poszerza kilka obrazów abstrakcyjnych i związanych z twórczością przedstawiającą Fangora, m.in. Kompozycja Thumbs (1974). Cały zespół artysta przekazał do muzeum bezpłatnie. Równie hojnym darczyńcą jest Edward Dwurnik - w kolekcji znajduje się kilkadziesiąt obrazów i rysunków jego autorstwa. Obok wspomnianej Iluminacji (1980) wypada wyróżnić także Podróże autostopem – Radomski czerwiec 1976 (1978), Jestem Chrystus (1979) i Bogurodzicę (1981). Ofelia (1962), Sztandar wyścigowy (1975), Sztandar ekstazy (lata 70.) to trzy spośród kilku asamblaży Władysława Hasiora. W tej grupie wyjątkowym dziełem jest kompozycja Św. Józef (ok. 1959). Zestaw obrazów i grafik Henryka Stażewskiego, w tym Obraz nr 35 (białe na białym) (1975), Relief nr 29 (1973), Nie numerowany (1969), obrazy i obiekty Ryszarda Winiarskiego, zespół obrazów Stefana Gierowskiego, obiekty Jana Berdyszaka, Adama Marczyńskiego, Macieja Szańkowskiego ilustrują różne drogi poszukiwań artystów posługujących się językiem abstrakcji geometrycznej. Liryczne kompozycje Stanisława Fijałkowskiego, Zbigniewa Makowskiego, Erny Rosenstein i Jana Tarasina nawiązują do świata poetyki metafory i surrealizmu. Obrazy i rysunki Grzegorza Bednarskiego, Edwarda Dwurnika, Zbyluta Grzywacza, Zdzisława Nitki, Wiesława Obrzydowskiego, Marka Sobczyka, Jacka Sroki, Krzysztofa Wachowiaka, Ryszarda Woźniaka, rzeźby Sylwestra Ambroziaka ilustrują burzliwe lata przemian w Polsce lat 70., 80. i kolejnych. Z tą poetyką łączą się rzeźby Jerzego Beresia: Ołtarz prawdy (1975), Wahadło (1976), Ruch (1985).
Specyficzną kolekcję stanowi zbiór portretów i autoportretów. Wśród nich znajdują się kompozycje Stanisława Baja, Edwarda Dwurnika, Adama Hoffmanna, Zbysława Marka Maciejewskiego, Marii Markowskiej, Andrzeja Okińczyca, Leszka Sobockiego, Wiesława Szamborskiego.
Poważna część radomskiej kolekcji to dzieła artystów radomskich i związanych z regionem. Większość z nich posiada w zbiorach rozbudowaną reprezentację.
Średni czas zwiedzania: 1-1,5 godziny
Łączny czas trwania to ok. 4 godz.
Na Fontannach
W lokalu "Na Fontannach" można za dnia kupić kawę lub herbatę i zjeść ciasto ze znajomymi. Wieczorem jednak miejsce to zmienia się w klub z prawdziwego zdarzenia - tętniący, żywy, wibrujący lokal, który zdobył bardzo dobrą renomę wśród radomian. Zapewnia on sprawną obsługę barmanów spełniających prawie wszystkie "zachcianki" klientów.
Cafe Parkowa
Restauracja zanurzona w zieleni jest jak statek na morzu kwiatów, a karta dań zainteresuje nawet wybrednego podróżnika. Przebogata jest oferta piw (ze znanym już w kraju „Piwem Szlachetnym z Parkowej”) oraz drinków opartych na sokach ekologicznych pochodzących z okolic Radomia.
