Wernisaż: 18.06.2022, godz. 15.00
Wystawa czynna do 24.07.2022
Kurator: Paweł Witold Witkowski

„Nikt nie rodzi się kobietą, lecz się nią staje”.
Simone de Beauvoir

 

Mówimy, że sztuka to wolność. Czy jednak historia kobiet w sztuce to potwierdza? Woman Art Power to wystawa, która bezpośrednio odnosi się do tego niezwykle istotnego aspektu. Jej celem jest przedstawienie szerokiej publiczności twórczości dwudziestu Artystek wypowiadających się językiem sztuki w sprawach dla nich najistotniejszych. Siła tej prezentacji tkwi w wyrazistości przekazu oraz różnorodności postaw artystycznych. Różne doświadczenia i indywidualne podejście do sztuki łączy wspólny wątek: autonomiczny głos wyrażony poprzez twórczą ekspresję. Jest to o tyle ważne, że jest to głos komplementarny z tym wyrażanym przez mężczyzn.

Społeczne koncepcje kobiet i kobiecości ciągle się zmieniają. Są renegocjowane i poddawane pod dyskusję. Ta Ekspozycja to historia wypowiedzi kobiet badających naszą teraźniejszość, w której nowe perspektywy i postrzeganie m.in. ideałów ciała, tożsamości płciowej i kobiecości ożywiają debatę publiczną. Każda Artystka w indywidualny sposób wnosi swą cząstkę do zbiorowej całości. Wspólnie tworzą bardzo mocny i wyrazisty przekaz, potęgując go poprzez własne doświadczenia. Sprawiają, że głos kobiet staje się donioślejszy, a sprawy ich dotykające wybrzmiewają jeszcze mocniej. Zobaczymy wypowiedzi Twórczyń, które odwagę, kreatywność i determinację ucieleśniają w swoich dziełach jako inspirację dla bardziej integracyjnej przyszłości. Kobiety w sztuce coraz mocniej zaznaczają swoją obecność. Dzięki sile i determinacji utorowały sobie możliwość wyrażania opinii o kondycji społecznej i politycznej. Artystki posługują się językiem sztuki jako medium do przekazywania własnych doświadczeń. Językiem, którym mówią o swoich przekonaniach i poglądach, nawet jeśli przekraczają tym różne tabu w dyskursie publicznym. Opowiadają o tym, jak kształtowane są ich emocje, jak są tłumione lub kanalizowane. Sztuka kobiet to wyrażanie przede wszystkim tego, co się czuje, to sposób zarządzania emocjami i wzmacnianie własnej tożsamości. Jest to coraz mocniejszy głos, który pozwala kobietom być słyszanymi w przestrzeni publicznej, mówiący o rzeczach dla nich ważnych, bezpośrednio ich dotykających lub takich, na które starają się zwrócić naszą uwagę.

Kobiety poprzez sztukę komunikują nam, w jaki sposób stereotypy i przyporządkowane role społeczne stają się barierami w nieskrępowanej potrzebie wyrażania i werbalizowania swoich doświadczeń i emocji. My mężczyźni mamy obowiązek wsłuchać się w ten głos i zrobić wszystko, żeby go wreszcie zrozumieć…

Na wystawie zobaczymy prace Anny Baumgart, Beaty Ewy Białeckiej, Julii Curyło, Martyny Czech, Iwony Demko, Olgi Dmowskiej, Moniki Falkus, Anny Grzymały, Doroty Hadrian, Bożeny Klimek-Kurkowskiej, Hanny Krzysztofiak, Katarzyny Kukuły, Agaty Kus, Katarzyny Pietrzak, Jadwigi Sawickiej, Heleny Stiasny, Sabiny Twardowskiej, Alex Urban, Ludmiły Woźniczko i Agaty Zbylut.

Paweł Witold Witkowski

Wystawa odbywa się w ramach FREE(RA)DOM FESTIVAL.
Wystawa przeznaczona jest dla osób pełnoletnich.

Pomysłodawcą utworzenia w Radomiu multidyscyplinarnego centrum, w którym prezentowana byłaby powojenna, współczesna sztuka polska był reżyser Andrzej Wajda, w dzieciństwie przez krótki czas mieszkaniec tego miasta, a od 2001 roku jego honorowy obywatel. Jednym z celów powołania nowej instytucji było zapewnienie odpowiednich warunków do przechowywania i eksponowania zbiorów Muzeum Sztuki Współczesnej - Oddziału Muzeum im. Jacka Malczewskiego. Zbiory, liczące około 4,5 tysiąca eksponatów, mieściły się w dwóch skromnych kamienicach przy radomskim rynku, które z czasem stały się niewystarczające. Po kilkumiesięcznej debacie publicznej w mieście na nową siedzibę kolekcji wybrano neogotycki budynek położonej w śródmieściu miejskiej elektrowni. Pomysł należał do Kai Koziarskiej, która na łamach lokalnej prasy pokazała swoją pracę dyplomową przygotowaną na warszawskiej ASP: Projekt adaptacji budynku dawnej elektrowni przy ulicy Traugutta 53 w Radomiu z przeznaczeniem na centrum kultury. 

Realizacji przedsięwzięcia podjęły się władze województwa mazowieckiego. W maju 2005 roku urząd miasta przekazał budynek województwu, a 19 grudnia 2005 uchwałą sejmiku powołano Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu. W dwuetapowym, otwartym konkursie architektonicznym na koncepcję zagospodarowania obiektu, który ogłoszono rok później, wybrano projekt architekta Andrzeja Kikowskiego. Prace budowlane rozpoczęły się w październiku 2010 roku. W tym czasie centrum kontynuowało swoją działalność w tymczasowej siedzibie w budynkach dawnych zakładów drzewnych położonych na obrzeżach Radomia. Oddanie budynku nastąpiło 31 marca 2014. Obiekt po raz pierwszy został udostępniony publiczności podczas Nocy Muzeów 19 maja 2014. Oficjalna inauguracja działalności z udziałem Marszałka Województwa Mazowieckiego Adama Struzika i Prezydenta Miasta Radomia Andrzeja Kosztowniaka odbyła się 6 listopada 2014 roku. Całkowita powierzchnia centrum to około 6,5 tys. m². Koszt inwestycji wyniósł blisko 22 mln złotych. Zgodnie z projektem budynek starej elektrowni pozostał w niezmienionym kształcie, zyskał nowy dach i okna, a ceglana elewacja została wyczyszczona. Plac znajdujący się za obiektem został zabudowany nowym segmentem. Obie części zostały połączone. W kompleksie znalazło się siedem sal wystawowych, czytelnia, pracownia multimedialna, sala kinowa, księgarnia, kawiarnia i zaplecze administracyjno-biurowe. Na szczególną uwagę zasługuje stary piec, zaadaptowany do celów ekspozycyjnych, w którym, na trzech poziomach, urządzono galerię małych form.

Zadaniem centrum jest promocja wydarzeń z zakresu sztuki współczesnej (wystawy, performances), działalność edukacyjna (warsztaty, sesje naukowe, sympozja, spotkania autorskie), działalność wydawnicza oraz dokumentacja wybranych zjawisk współczesnej sztuki polskiej. „Elektrownia” od 2007 roku tworzy własną kolekcję sztuki, która, zgodnie z założeniami leżącymi u podstaw  powołania instytucji, łączona jest obecnie ze zbiorami sztuki współczesnej Muzeum im. Jacka Malczewskiego. Tworzona kolekcja obejmuje realizacje i dokumentacje działań m.in. Andrzeja Dłużniewskiego, Zbigniewa Gostomskiego, Marka Kijewskiego, Jerzego Lewczyńskiego, Katarzyny Majak, Roberta Rumasa, Pawła Susida, Zbigniewa Warpechowskiego, Jana Stanisława Wojciechowskiego, Krzysztofa Zarębskiego, Wojciecha Zasadniego, Agaty Zbylut, Natalii LL i innych artystów. Osobny zespół prac ilustruje żywotność modernistycznej tradycji, przejawiającą się w języku abstrakcji geometrycznej (m.in. Andrzej Gieraga, Jerzy Kałucki, Wiesław Łuczaj, Jan Pamuła, Eduard Steinberg, Jerzy Treliński). Większość dzieł z tego zespołu stanowią darowizny artystów - uczestników międzynarodowych plenerów w Radziejowicach, organizowanych przez Bożenę Kowalską. W „Elektrowni” odbywają się koncerty muzyki alternatywnej, festiwale (np. Mazowiecki Festiwal Artystów „Powstanie Sztuki”, Global Communication Festival, Festiwal Sztuki im. Jerzego Buszy), a także cykliczne imprezy filmowe: Elektryzujące Maratony Filmowe czy Zimowy Przegląd Filmowy „Koksownik”, który prezentuje mało znane, niekomercyjne filmy. „Elektrownia” posiada bogaty księgozbiór artystyczny i wydaje własne publikacje. Współpracuje również z wieloma ośrodkami kultury w Polsce i za granicą.