Muzeum Witolda Gombrowicza mieści się w rezydencji pałacowej z 1914 roku należącej w okresie międzywojennym do bratowej pisarza, Aleksandry Gombrowicz. Budynek w stylu klasycystycznym z elementami secesji został zaprojektowany przez Augusta Furuhjelma, architekta pochodzenia fińskiego, na zlecenie ówczesnego właściciela Wsoli - Jakuba Grobickiego. Od 1920 roku dobra stanowiły własność Marii Pruszak, która cztery lata później udostępniła rezydencję swej bratanicy Aleksandrze, żonie Jerzego Gombrowicza, starszego brata pisarza. W 1929 roku Aleksandra formalnie stała się właścicielką majątku. Pałac pozostawał w użytkowaniu rodziny do 1941 roku, kiedy majątek objęto zarządem Liegenschaftu.

Po wojnie dobra zostały przejęte przez Skarb Państwa na użytek reformy rolnej. W pałacu lokowano liczne instytucje państwowe, m.in. komisariat milicji, a później placówkę opieki specjalnej oraz domy pomocy społecznej dla dzieci i dorosłych. W 2005 roku Starostwo Powiatowe w Radomiu sprzedało pałac wraz z sześcioma hektarami parku Samorządowi Województwa Mazowieckiego, a ten przekazał go Muzeum Literatury w Warszawie z przeznaczeniem na Muzeum Witolda Gombrowicza.

W 2006 roku rozpoczął się generalny i bardzo trudny ze względu na warunki naturalne remont pałacu. Trwał z przerwami do września 2009 roku. Na zakup i remont siedziby Muzeum Witolda Gombrowicza mazowiecki samorząd przeznaczył blisko sześć i pół miliona złotych. 

Położone 90 km od Warszawy i 10 km od Radomia Muzeum Witolda Gombrowicza zaczęło przyjmować zwiedzających 14 października 2009 roku.

Muzeum zostało otwarte 10 października 2009 roku w obecności Rity Gombrowicz, wdowy po pisarzu. Do zadań instytucji należą: upowszechnianie wiedzy o życiu i twórczości pisarza; inicjowanie, prezentacja, dokumentacja projektów gombrowiczowskich; gromadzenie gombrowiczianów; animowanie życia intelektualno-literackiego, również w zakresie edukacji literackiej i promocji talentów. Muzeum dysponuje czytelnią, w której dostępne są dzieła autorstwa Witolda Gombrowicza, ich przekłady, literatura sekundarna oraz prasa humanistyczna. Jako przestrzeń literacka Muzeum Witolda Gombrowicza pozostaje projektem otwartym na inne dziedziny kultury.

Zwiedzających przyciąga do muzeum nie tylko stała ekspozycja osnuta wokół etapów biografii i twórczości pisarza, ale również wydarzenia artystyczne i intelektualne. 

Co roku organizowane są Międzynarodowe Panele Gombrowiczowskie. Dotychczas uczestniczyli w nich m.in. Rita Gombrowicz, wybitni tłumacze literatury polskiej: Danuta Borchardt (USA), Bożena Zaboklicka (Hiszpania), Olaf Kühl (Niemcy), Lajos Palfalvi (Węgry), Anders Bodegård (Szwecja), Jerzy Jarniewicz, Marta Jordan; literaturoznawcy i krytycy: prof. Jerzy Jarzębski, prof. Roman Loth, Kazimiera Szczuka, Jean-Pierre Salgas, Miguel Grinberg, Piotr Kłoczowski, Jacek Wakar, Wojciech Majcherek, Mariusz Wilk, Bronisław Świderski, Zbigniew Kruszyński.
Gościli we Wsoli m.in. tacy aktorzy jak Andrzej Seweryn, Jan Nowicki, Krzysztof Globisz, Adam Ferency, Teresa Lipowska, Irena Jun, a także mistrzowie słowa i muzyki: Magda Umer, Stanisław Soyka, Andrzej Poniedzielski, Martyna Jakubowicz, Gaba Kulka, Mirosław Czyżykiewicz, Mariusz Lubomski; zespoły rockowe „Pustki” i „Kumka Olik”, muzycy jazzowi: „High Definition”, Piotr Baron, Wojciech Karolak, Zbigniew Wegehaupt oraz orkiestra kameralna Tomasza Radziwonowicza Sinfonia Viva.

Muzeum, oprócz prowadzenia klasycznych form działalności muzealnej, takich jak wystawy czasowe, lekcje muzealne, prelekcje i wykłady, jest miejscem spotkań i dyskusji centrum i prowincji, konfrontowania głośnych zjawisk literackich i artystycznych z wyrobioną publicznością żyjąca poza centrami kultury. Te założenia realizowane są w ramach cyklu „Prowincja Gombrowicz” poprzez zapraszanie wybitnych pisarzy. W pierwszych latach działalności gośćmi muzeum we Wsoli byli m.in. Andrzej Stasiuk, Stefan Chwin, Olga Tokarczuk, Inga Iwasiów, Zbigniew Kruszyński, Marian Pilot, Marcin Sendecki. W muzeum odbywają się też dyskusje dotyczące literatury, edukacji artystycznej i innych dziedzin szeroko pojmowanej kultury, w których uczestniczyli m.in. prof. Andrzej Stanisław Kowalczyk, prof. Andrzej de Lazari, Jarosław Klejnocki, Michał Friedrich, Krzysztof Kopczyński, Bartłomiej Sienkiewicz i Jerzy Sosnowski. 

Ambicją instytucji jest przyciąganie zainteresowania młodych twórców i odbiorców kultury (młodych przede wszystkim nonkonformizmem i kreatywnością, a nie metrykalnie).